Każdy, kto nauczył się kodować w połowie lub pod koniec lat 80. prawdopodobnie spędził trochę czasu z kompilatorem Borland - prawdopodobnie Turbo Pascal lub Turbo C. Jedną z najlepszych cech kompilatorów Turbo było ich IDE - a w szczególności a w szczególności naprawdę dobry wizualny debugger, który pozwalał na sprawdzanie kod podczas jego działania.
Potem wszyscy przenieśliśmy się do Uniksa i jakoś zapomnieliśmy, czym jest dobry debugger. GDB jest doskonale funkcjonalny, ale nie jest zbyt intuicyjny. GDB daje doskonałą kontrolę nad wykonaniem kodu, ale złe informacje kontekstowe informacje, abyś wiedział, jaką kontrolę powinieneś sprawować.
Potem pojawił się Python. Model wykonania Pythona zawiera doskonałe haki debugowania i dostarcza PDB jako dowód koncepcji. PDB jest interfejsem, który dzieli wiele podobieństw z GDB - tryb tekstowy, fantastyczna kontrola, ale bardzo słabe informacje kontekstowe.
Więc - wprowadź bugjar. Graficzny interfejs do debugowania kodu. PDB, ale
z kontekstem, który pomoże ci przejść przez kod w znaczący sposób.
